عکاسی-خرمدرهموضوع اصلي جلسه:پرهيز از پرسش هاي بيهوده و تکليف آور
موضوع فرعي:ادامه جهاد با نفس
تاريخ جلسه:91/11/20
1-خواندن آيات 90 تا 107 سوره مبارکه مائده:
يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا إِنَّمَا الْخَمْرُ وَالْمَيْسِرُ وَالْأَنصَابُ وَالْأَزْلَامُ رِجْسٌ مِّنْ عَمَلِ الشَّيْطَانِ فَاجْتَنِبُوهُ لَعَلَّكُمْ تُفْلِحُونَ
إِنَّمَا يُرِيدُ الشَّيْطَانُ أَن يُوقِعَ بَيْنَكُمُ الْعَدَاوَةَ وَالْبَغْضَاءَ فِي الْخَمْرِ وَالْمَيْسِرِ وَيَصُدَّكُمْ عَن ذِكْرِ اللَّهِ وَعَنِ الصَّلَاةِ ۖ فَهَلْ أَنتُم مُّنتَهُونَ
وَأَطِيعُوا اللَّهَ وَأَطِيعُوا الرَّسُولَ وَاحْذَرُوا ۚ فَإِن تَوَلَّيْتُمْ فَاعْلَمُوا أَنَّمَا عَلَىٰ رَسُولِنَا الْبَلَاغُ الْمُبِينُ
لَيْسَ عَلَى الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ جُنَاحٌ فِيمَا طَعِمُوا إِذَا مَا اتَّقَوا وَّآمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ ثُمَّ اتَّقَوا وَّآمَنُوا ثُمَّ اتَّقَوا وَّأَحْسَنُوا ۗ وَاللَّهُ يُحِبُّ الْمُحْسِنِينَ
يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَيَبْلُوَنَّكُمُ اللَّهُ بِشَيْءٍ مِّنَ الصَّيْدِ تَنَالُهُ أَيْدِيكُمْ وَرِمَاحُكُمْ لِيَعْلَمَ اللَّهُ مَن يَخَافُهُ بِالْغَيْبِ ۚ فَمَنِ اعْتَدَىٰ بَعْدَ ذَٰلِكَ فَلَهُ عَذَابٌ أَلِيمٌ
يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَا تَقْتُلُوا الصَّيْدَ وَأَنتُمْ حُرُمٌ ۚ وَمَن قَتَلَهُ مِنكُم مُّتَعَمِّدًا فَجَزَاءٌ مِّثْلُ مَا قَتَلَ مِنَ النَّعَمِ يَحْكُمُ بِهِ ذَوَا عَدْلٍ مِّنكُمْ هَدْيًا بَالِغَ الْكَعْبَةِ أَوْ كَفَّارَةٌ طَعَامُ مَسَاكِينَ أَوْ عَدْلُ ذَٰلِكَ صِيَامًا لِّيَذُوقَ وَبَالَ أَمْرِهِ ۗ عَفَا اللَّهُ عَمَّا سَلَفَ ۚ وَمَنْ عَادَ فَيَنتَقِمُ اللَّهُ مِنْهُ ۗ وَاللَّهُ عَزِيزٌ ذُو انتِقَامٍ
أُحِلَّ لَكُمْ صَيْدُ الْبَحْرِ وَطَعَامُهُ مَتَاعًا لَّكُمْ وَلِلسَّيَّارَةِ ۖ وَحُرِّمَ عَلَيْكُمْ صَيْدُ الْبَرِّ مَا دُمْتُمْ حُرُمًا ۗ وَاتَّقُوا اللَّهَ الَّذِي إِلَيْهِ تُحْشَرُونَ
جَعَلَ اللَّهُ الْكَعْبَةَ الْبَيْتَ الْحَرَامَ قِيَامًا لِّلنَّاسِ وَالشَّهْرَ الْحَرَامَ وَالْهَدْيَ وَالْقَلَائِدَ ۚ ذَٰلِكَ لِتَعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ يَعْلَمُ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَمَا فِي الْأَرْضِ وَأَنَّ اللَّهَ بِكُلِّ شَيْءٍ عَلِيمٌ
اعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ شَدِيدُ الْعِقَابِ وَأَنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَّحِيمٌ
مَّا عَلَى الرَّسُولِ إِلَّا الْبَلَاغُ ۗ وَاللَّهُ يَعْلَمُ مَا تُبْدُونَ وَمَا تَكْتُمُونَ
قُل لَّا يَسْتَوِي الْخَبِيثُ وَالطَّيِّبُ وَلَوْ أَعْجَبَكَ كَثْرَةُ الْخَبِيثِ ۚ فَاتَّقُوا اللَّهَ يَا أُولِي الْأَلْبَابِ لَعَلَّكُمْ تُفْلِحُونَ
يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَا تَسْأَلُوا عَنْ أَشْيَاءَ إِن تُبْدَ لَكُمْ تَسُؤْكُمْ وَإِن تَسْأَلُوا عَنْهَا حِينَ يُنَزَّلُ الْقُرْآنُ تُبْدَ لَكُمْ عَفَا اللَّهُ عَنْهَا ۗ وَاللَّهُ غَفُورٌ حَلِيمٌ
قَدْ سَأَلَهَا قَوْمٌ مِّن قَبْلِكُمْ ثُمَّ أَصْبَحُوا بِهَا كَافِرِينَ
مَا جَعَلَ اللَّهُ مِن بَحِيرَةٍ وَلَا سَائِبَةٍ وَلَا وَصِيلَةٍ وَلَا حَامٍ ۙ وَلَٰكِنَّ الَّذِينَ كَفَرُوا يَفْتَرُونَ عَلَى اللَّهِ الْكَذِبَ ۖ وَأَكْثَرُهُمْ لَا يَعْقِلُونَ
وَإِذَا قِيلَ لَهُمْ تَعَالَوْا إِلَىٰ مَا أَنزَلَ اللَّهُ وَإِلَى الرَّسُولِ قَالُوا حَسْبُنَا مَا وَجَدْنَا عَلَيْهِ آبَاءَنَا ۚ أَوَلَوْ كَانَ آبَاؤُهُمْ لَا يَعْلَمُونَ شَيْئًا وَلَا يَهْتَدُونَ
يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا عَلَيْكُمْ أَنفُسَكُمْ ۖ لَا يَضُرُّكُم مَّن ضَلَّ إِذَا اهْتَدَيْتُمْ ۚ إِلَى اللَّهِ مَرْجِعُكُمْ جَمِيعًا فَيُنَبِّئُكُم بِمَا كُنتُمْ تَعْمَلُونَ
يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا شَهَادَةُ بَيْنِكُمْ إِذَا حَضَرَ أَحَدَكُمُ الْمَوْتُ حِينَ الْوَصِيَّةِ اثْنَانِ ذَوَا عَدْلٍ مِّنكُمْ أَوْ آخَرَانِ مِنْ غَيْرِكُمْ إِنْ أَنتُمْ ضَرَبْتُمْ فِي الْأَرْضِ فَأَصَابَتْكُم مُّصِيبَةُ الْمَوْتِ ۚ تَحْبِسُونَهُمَا مِن بَعْدِ الصَّلَاةِ فَيُقْسِمَانِ بِاللَّهِ إِنِ ارْتَبْتُمْ لَا نَشْتَرِي بِهِ ثَمَنًا وَلَوْ كَانَ ذَا قُرْبَىٰ ۙ وَلَا نَكْتُمُ شَهَادَةَ اللَّهِ إِنَّا إِذًا لَّمِنَ الْآثِمِينَ
فَإِنْ عُثِرَ عَلَىٰ أَنَّهُمَا اسْتَحَقَّا إِثْمًا فَآخَرَانِ يَقُومَانِ مَقَامَهُمَا مِنَ الَّذِينَ اسْتَحَقَّ عَلَيْهِمُ الْأَوْلَيَانِ فَيُقْسِمَانِ بِاللَّهِ لَشَهَادَتُنَا أَحَقُّ مِن شَهَادَتِهِمَا وَمَا اعْتَدَيْنَا إِنَّا إِذًا لَّمِنَ الظَّالِمِينَ
2-بررسي آيات 101 و 102 سوره مبارکه مائده:
ترجمه:ای کسانی که ایمان آورده اید! از چیزهای نپرسید که اگر برای شما آشکار گردد، شما را اندوهگین کند، و اگر به هنگام نزول قرآن، از آنها سؤال کنید برای شما آشکار می شود خداوند از آنها عفو کرده است، و خداوند آمرزنده ی بردبار است(101).
به راستی گروهی قبل از شما از آن سؤال کردند، سپس (وقتی که جواشان آمد) بدان کافر شدند.(102)
شأن نزول:شأن نزول اين آيات در مراسم حج بود.مسلمانان پيرامون پيامبر گرد آمده بودند و به سخنان ايشان در بارهي اعمال و احکام حج گوش ميدادند.هنوز سخنان پيامبر(ص)پايان نيافته بود که شخصي به نام "عکّاشه" که بسيار پر حرف بود،از حضرت پرسيد:آيا اين دستورات براي هميشه است و هر سال بايد حج به جا آوريم؟پيامبر به او پاسخ نداد.مرد دوباره پرسيد.پيامبر دوباره سکوت کرد.بار سوّم نيز لجاجت کرد و دوباره پرسيد.پيامبر سکوت را شکست و آن مرد را مورد عقاب قرار داد. ايشان فرمودند:واي بر تو!چرا اين قدر پافشاري ميکني؟!اگر بگويم آري همه سال واجب ميشود که در اين صورت از عهده تو خارج است و اگر انجامش ندهي گناهکار خواهي بود.حال که حکمي به شما اعلام نکرده ام شما هم پيگيري نکنيد که پرگوي ولجاجت بعضي از اقوام گذشته را به هلاکت انداخته.چرا که از پيامبرانشان بيش از حد پرسيدند(مثل سران قوم يهود در زمان موسي(ع) در جريان خريد گوساله طلايي براي قرباني کردن) .در ادامه فرمودند:هر دستوري به شما ميدهم در حد توانايي انچامش دهيد و از هر کاري نهي تان ميکنم انجامش ندهيد.
3-جهاد بانفس- شيخ حرّ عاملي-مؤاخذه و مجازات(قسمت اول)
پس از آنکه انسان از باز نگري در اعمال و رفتار خود فارغ شد و خود را مقصر يافت نوبت به مقابله ميرسد که دو مرحله دارد:
الف)انتقاد از خود: مي بايست از نفس لوامه الهام گرفت و خود را توبيخ و سرزنش نمود.
ب)جبران گذشته: بايد توبه نمود و استغفار کرد و راه توبه هميشه براي بندگان خدا باز است.
پيامبر(ص):براي هر دردي دارويي است و داروي گناهان استغفار مي باشد.
پس از مرحله مؤاخذه لازم است انسان خود را به خاطر ارتکاب بدي ها و گناه ها ،مجازات نمايد تا از تکرار آن عمل جلوگيري به عمل آيد.
امير المؤمنين علي(ع):کسي که نفس خود را بر بديها و گناهان توبيخ و سرزنش نمايد،از زياد شدن گناه دوري خواهد کرد.
امام هادي (ع):و اعلَموا اَنَّ النفسَ أقبَلُ شيءِ لِما اُعطِيَت و أمنَعُ شيءِ لما مُنِعَت.-بدانيد که نفس آدمي آنجه را که مطابق ميل اوست به آساني ميپذيرد و اما چيز هايي که مورد ميل او نيست بسيار سخت ميپذيرد.
4-احکام-مسأله اي از فراموشي تشهّد يا سجده:
-اگر يک سجده يا تشهّد را فراموش کند و پيش از روکوع رکعت بعد يادش بيايد،بايد برگردد و انجام دهد
ب)و اگر در رکوع يا بعد از آن يادش بيايد،بايد بهد از سلام نماز سجده يا تشهّدي که فراموش کرده را قضا نمايد و بعد از آن دو سجده سهو به جا آورد.
(راجع به سجده سهو در جلسه بعد بيشتر مي پردازيم)
عذر خواهی...